My First Week

Zoooo het heeft even geduurd, maar ik ben er weer. Verliefd...Op NZ ;) Donderdagavond ben ik vanuit Singapore naar Sydney gevlogen, wat een vlucht zeg. Ik vloog met Qantas, de Australische luchtvaartmaatschappij. Het was een mega drukke vlucht met veel turbulentie en veel minder comfort dan bij Emirates. Ik heb tijdens deze vlucht van 8 uur niet kunnen slapen, dus eenmaal aangekomen in Sydney was ik ka-pot. In Sydney had ik een tussenstop van 1.5 uur, maar door wat problemen bij de douane had ik geen tijd meer om over het vliegveld te lopen. Ik was namelijk vergeten dat ik een fles deo in mijn handbagage had gedaan in Singapore, waardoor ze mijn tas eruit pikten. Alles moest eruit, ik moest door de bodyscan en werd daarna nog eens gecontroleerd met een andere scanner. Deze mensen waren uiteraard niet erg aardig.. Eindelijk bij de gate aangekomen, kon ik meteen boarden. Deze meneer was gelukkig erg aardig en zei: hello miss Janssen, just one magnificent dutch girl going to new zealand!!

Dit vliegtuig was een stuk kleiner dan de andere vliegtuigen en was ook heel erg druk. Slapen lukte weer niet, dus in Auckland aangekomen was ik 'gebroake'. De foto's die ik bij aankomst heb gemaakt zet ik dus ook maar niet op internet haha! Ik had namelijk sinds maandag op dinsdag niet langer geslapen dan 2 uurtjes.

Gelukkig vond ik snel mijn backpack en kreeg ik zonder problemen mijn visum. Vervolgens moest ik door de douane, waarvoor ik een formulier had gekregen in het vliegtuig. Ze zijn in NZ erg streng over spullen die je mee het land in neemt, dus ik kreeg een kruisverhoor. Wie ik was, wat voor werk ik deed in NL, wat ik mee had genomen, of ik mijn tas zelf had ingepakt, etc. Alle bagage moest door een soort MRI-scan, gelukkig ging alles goed. Eenmaal buiten ben ik op de skybus gestapt die me naar het hostel bracht. Dit was echt verschrikkelijk, de mensen die al op de kamer lagen woonden er volgens mij al een paar weken. Het was echt een grote zooi. Deze nacht heb ik dan ook elke minuut weggekeken, vooral omdat de kamergenoten erg luidruchtig waren en zelfs ruzie maakten op de kamer (om 4 uur 's nachts). Dan is me komen ophalen 's avonds om wat te gaan drinken en door de stad te rijden. Hij heeft me gelukkig ook 's ochtends weer opgehaald voor een stadstour. We zijn onder andere naar Devenport geweest, waar je een prachtig uitzicht hebt over Auckland. Hier heb ik een foto gemaakt met de ceciliavlag. Er waren 3 Aziatische vrouwen die ook erg graag met de vlag op de foto wilden. Super grappig. Ze vroegen pas 10 minuten waar de vlag eigenlijk voor was. Dan en ik hebben ons kapot gelachen toen ze met elkaar aan het discussieren waren hoe ze erop wilden staan en hoe ze de vlag moesten vasthouden! Ook ben ik in de Skytower gegaan, all the way to the top: prachtig!! Het was 25 graden overdag, dus we hebben ook wat terrasjes gedaan en lekker ijs gegeten! Nice!

Zondagochtend was ik rond 11u op het vliegveld om van Auckland naar Napier te vliegen. Nadat Dan me had afgezet met de auto, liep ik naar mijn gate. Ineens zag ik een man tassen uit een grote auto pakken en dacht ik: die man ken ik toch ergens van? Dus ik keek nog eens goed en dacht: OH MY GOD! Het was gewoon Sonny Bill Williams!!!! Voor degene die denken: wie is dat? In oktober heb ik het WK rugby gevolgd, dat uiteindelijk werd gewonnen door het nationale team van NZ (the all blacks). Het team zit vol knappe Maori's, maar Sonny Bill sprong er voor mij wel echt uit. Voordat ik naar NZ vertrok zei ik thuis nog: als ik hem eens zou ontmoeten daar..... dat zou mijn reis echt helemaal compleet maken. En ja hoor, hij stond daar gewoon zijn spullen uit de auto te halen. Het was nu of nooit, dus ik ben naar hem toe gelopen en vertelde dat ik uit Holland kwam en het WK had gevolgd en hun (en vooral hem) helemaal geweldig vond. Of ik aub met hem op de foto mocht. Hij was super aardig (en lang, en knap, en breed, en en en en). Tuuuuuuurlijk mocht dat. We moesten daarna helaas allebei door omdat we anders te laat zouden komen voor onze vluchten. Hij zei: good to have you here, look after yourself, take care! Volgens mij was ik zo rood als een tomaat en had ik een hartslag van 280: ok thank you very much! Haha, echt helemaal te gek.

De vlucht naar Napier was prima, een zeer klein vliegtuig van Jetstar ( de Ryanair in NZ) en binnen 1 uur landden we. Ik had verwacht dat mijn oom en oma me zouden komen ophalen, maar de hele familie was op het vliegveld, echt super lief!! We zijn vervolgens naar oma's huis gereden en hebben we koffie gedronken en plannen gemaakt voor de rest van de week. Het was echt geweldig om oma te zien na 10 jaar. Ze was super blij om me te zien, het filmpje dat mijn neef heeft gemaakt van dat moment is dan ook echt super. Ik ben blij dat hij dit voor me heeft vastgelegd.

Maandag ben ik met mijn oom, tante en neef op pad gegaan naar Te Mako Peak. Dat is een enorme berg bij Napier waarop je een prachtig uitzicht over Napier/Hastings/Clive hebt. Vervolgens zijn we naar Napier Hills gegaan en vervolgens zijn we met de hele familie gaan lunchen, gezellig! 's Middags ben ik nog naar het centrum van Napier gegaan met mijn nichtje, ook zijn we gaan kijken naar de nieuwe pier.

Dinsdag ben ik met oma naar het kerkhof gegaan, om het graf van opa te bezoeken. Ik heb opa dan wel nooit gezien, maar ik vond het toch wel spannend en wilde er graag naartoe. We zijn eerst bloemen gaan halen en vervolgens zijn we met oma's autootje gaan rijden. Ze rijdt echt nog goed (bijna 88 jaar). Ik vond het kerhof heel erg mooi, er zijn geen grote graven zoals bij ons. Iedereen heeft een steen, maar geen groot graf. Ook stonden er veel bloemen bij alle graven, het zag er allemaal kleurrijk uit. Het kerkhof ligt dichtbij een gevangenis, dus op een moment hoorde ik allemaal schreeuwende mannen. Oma vertelde dat ze in de gevangenis elke dag de 'haka' uitvoeren. Het klonk heel indrukwekkend, kreeg er kippenvel van toen ik bij het graf stond. Voor degene die nog nooit een haka hebben gezien: zoek op youtube naar haka wk rugby 2015!

We zijn verder gereden naar het huis van mijn oom, die een groot stuk land heeft voor het verbouwen van fruit. Ik weet niet hoe je het precies noemt in het Nederlands. Het was echt HUGE! Hij heeft me laten zien welke soorten fruit er groeiden, zo komen de Granny Smith en Royal Gala hier vandaan, maar ook peren. Ik mocht zelfs eentje plukken (voor de foto haha). De plukkers werken erg hard in de hitte, maar zijn blij dat ze kunnen werken. Deze mensen zijn vooral afkomstig van de eilanden.

Woensdag ben ik gaan lunchen in de stad met oma en ben ik 's avonds naar Waimarama Beach geweest met mijn oom, tante en nichtje. Prachtig strand! We zijn daarna wat gaan eten samen en hebben nog een gezellige avond gehad. Ze hebben me overgehaald om op zondag 1 mei mee te doen aan een walk van 15 km in Napier, voor het goede doel. Ik ben benieuwd!

Het is super om lekker met oma te kletsen, we hebben namelijk 10 jaar in te halen. Ze vindt het gezelschap erg leuk! Ik kan inmiddels weer redelijk goed slapen, maar ben nog steeds niet 100% bijgekomen van de jetlag en het tijdsverschil.

De mensen hier zijn trouwens erg relaxed en erg vriendelijk. Iedereen is erg geïnteresseerd als ze horen dat ik uit NL kom en willen ze alles weten over mij en ons landje. Mensen spreken me aan met 'dear' en in elke winkel begroeten ze je erg vriendelijk en vragen ze hoe het met je gaat. Ook is het me opgevallen dat mensen erg respectvol zijn naar de ouderen, wat in NL vaak absoluut niet het geval is.

Tot nu toe gaat alles goed, het weer is heerlijk (elke dag zo'n 25 graden). Prachtig land! Komende maandag ga ik verder met mijn tour en zal ik starten in Taupo. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik hier ga skydiven of dat ik dit toch in Queenstown ga doen. Anyway, I'll keep you posted.

See ya!